martes, 3 de marzo de 2009

Mañana es mañana. Y no nunca.

Mañana me levantare y rompere las sabanas
Mañana arrancare mi alma de debajo de mi almohada
Mañana seré yo quien dirija las miradas.
Mañana nadie reconocera aquella incierta sonrisa.
Mañana escupiré los cristales de mi boca que me impedian hablar.
Mañana sere fuerte,pero hoy . . . dejadme llorar.

in...

1 comentario:

dedos dijo...

i aquest poema?

d'on baixa aixó?
però si tu plorar sempre ho deixes per desprès..
o a mi m'enganyes nina?

8Ï8